[DnD] Karmazynowy Rozdzierca -sesja

Heh... cóż po czym odwracam się do publiki i mówię: NO WIEC ! PAN HEHROR CHCIAŁBY ODKRYĆ TAJEMNICĘ KRYSZTAŁU PRZEDEMNĄ I NIE CHCE WSPÓŁPRACOWAĆ A CO MÓWIL PRZED CHWILĄ ? ZE NALEZY WSPÓLPRACOWAĆ WIĘC NIECH SIĘ STANIE... <po czym wykrzykuję> NIECH WYGRA LEPSZY, NOO I TO CO SIE TYCZY PANA HEHRORA PRZEBIEGLEJSZY...

Beren

Gnom skrzywił się słysząć krzyk kapłana. "Mhm. To ten sam co mnie zaczepił... głupiec...". Westchnął:
-Nie wiem, jak Pani, ale ja chętnie daruję sobie słuchanie tego krzykacza. - uniusł brew - Racja, chodźmy się przewietrzyć...

Tłum w karczmie z bulwersacją i zażenowaniem zerknął na Refarda. Co po niektórzy ludzie szeptali jedni nie kryli swojej irytacji. Kapłani Moradina pochowali twarze w dłoniach- zapewne ze wstydu. Na twarzy kapłana Herhora pojawiła się konsternacja. PO chwili jego twarz przeszył kwaśny uśmieszek. Kapłan wstał i odrzekł zcałą pompą:
-Nie wiedziałem że tutejsze wino tak mocno działa na nie zrównane krasnoludzkie głowy! - sala odpowiedział chichotem i usmiechem- Zdrowie Protektora! Dziś możemy sobie pofolgować i wychylic parę więcej toastów! Zdrowie naszej współpracy! - dostojnik skutecznie obrócił ...śmiałe wystąpienie krasnoluda w wybryk podchmielonego biesiadnika...

*

Beren wyprowadził panią pod ramię i znaleźli się na dworze. Gadali praktycznie o wszystkim. Przechadzającsię tak zaszedli na samą plażę... Księzyc odbijał swoje srebżyste lico na spienionych wodach. Gdy rozmowa zeszła na nieco luxniejszy ton, niski dźwięk doszedł do uszu barda. Był to jakby pomruk, lecz zbyt donośny - prawie nie słyszalny, a jednak dreszcz przeszył dzielnego gnoma. Wyćwiczone ucho gnom dobrze rozeznało kierunek wydobywaniasię dźwięku. Dochodził on z centrum Ravenshore...

Beren

-... wprost ubóstwiam oglądać wieczorami odbite wśród fal światło miesiąca, a Ty droga Di... - gnom odruchowow zastrzygł uszami i nagle przerwał. Miły uśmiech i ciepło wypowiadane słowa zniknął z twarzy barda zastąpiony pełnym skupienia milczeniem. Turbadur nie chciał denerwować towarzyszki i kończyć ciekawej rozmowy. Niebył jednak głupi. Nawet jeśli to coś mruczące to zwyłkły pies to nie chciał wyjść na, takiego co daje się łatwo zaskoczyć. Zerknął ukradkiem na miasto - oczy gnoma wrażliwe na światło bijące z okiennic powinny wychwycić ewentualne niebezpieczeństwo. Smagła łoń Berena powędrowała ku ukrytego za połą płaszcza mieczyka...

Owy pomruk był bardzo cichy i niski. Jednak nie można było bliżej okreslic jego lokalizacji, z pewnościa nadchodził od strony miasta. Nie przypominał warczenia jakowego zwierza raczej- ogromnego rogu, albo innych dziwacznych instrumentów, opierających swój ton na drganiach powietrza. Jednak jego natężenie było ninące, prawie nie słyszalne...
<Beren test nasłuchiwania= niepowodzenie>

-Taa powiedzaiłem pod nose poczym prędko wyszedłem z kapiącej sztucznością imprezy...usiadłem przed karczmą i zacząłem rozmyślać...

Beren

Gnom bił się z myślami - zdrowy rozsądek nakazywał sprawdzić czy coś im nie grozi, ale natura barda namawiała by kontynuować rozmowę i nieprzejmować się. Beren spojrzał w orzechowe oczy Dienny... i zatracił się. Zapomniawszy o świecie, szedł z nią dalej brzegiem, przy świetle księżyca prawiąc o wszystkim i niczym.

DZiwne pomruki w miare jak oddalaliście się od miasta ucichły w supełności. Było jeszcze dosyć wczesnie - nie zabwaliście na uczcie dłużej niż pół godziny. Jednakowoż jako była zima słońce dawno ukryło się zza horyzontem, a księzyć w pełni miło przyświecał. Gnom dobrze zbadał krasnoludkę - po dłuzszej rozmowie doszedł do wniosku że to typ - dobrze wychowaneh panienki... raczej nie nadawała się na błyskawiczna przygode w zacisznej stodole, oddalonej od karczmy jakieś 2 minuty drogi... tak więc gnom odprowadził kobietę na ucztę. Przy wejściu do budynku, siedział ten sam krzykacz teraz uzewnętrzający swoje strapienia i namiętnie kopiacy ostatnia - nie wydebtaną kepke trawy...

*

Krasnolud opuscil cichaczem budynek, po czym przysiadł przy ścianie. W pierwszej chwili do jego świadomosci dotarła duma z powodu ~~dokopania~~ ważniakowi. jednak po głębszych przemyśleniach (a wbrew pozorom i grubiańskich manierach, Refard był bardzo roztropny) poczuł głeboki wstyd i zawstydzenie. W myślach kołatała się mu zażenowana twarz Theoklesiusa. owe medytacje przerwały mu chichot jakiejś krasnoludki i towarzyszącego jej gnoma..

-Heh, wróćmy może na salę. - powiedział z uśmiechem gnom - Podobno mają się zaraz zacząć tańce. - uśmiechną się jeszcze szerzej patrząc w oczy krasnoludzce. "O, krzykacz! Mam nadzije, że szef go wkopał..."

Patrze na gnoma z pogardą...opuszczam gowe i drwie z niego pod nosem az nagle oj... chyba by było warto tam wrócić ? Ej Łachmaniarzu ! co sie tak patrzysz jakbys krasnoluda nie widział ? he he...

Gnom zignorował Krzykacza, jak go w myślach ochrzcił i czym prędzej skierował się z Dienną ku lokalowi.

Drzwi zatrzasneły sie z łoskotem...

Zgodnie z przewidywaniami lekko podchmielona już grupa biesiadników przeszła do tańca. Skoczna melodia i akompaniujące bębny i świstałki świadczyło o tym iż jest to pewnie ludowa muzyka. Wszyscy młodsi tańczyli - nawet Herhor pomimo swej godności rzucił sie w wir tańca. Tylko starsi siedzieli wesoło przy stołach przyklepując w kolana - i w myślach swatając już kolejne pary. Nie czekając na znaki od bogów gnom porwał Diennę do tańca...

*

Pogarda i wstręt który krasnolud ujrzałw oczach gnoma przerósł wytzrymałość Refarda. Czuł sie zażenowany całą sprawą. Gdy mijały kolejne minuty spędzone przed karczmą uszy strapionego kapłana doszedl dziwny i tajemniczy pomruk- dochodzący zewsząd...

Gnom obracał się w tańcu mocno trzymając Diennę. Uśmiechając się prowadził krasnoludkę pomiędzy tańczącymi parami. Muzyka była wesoła, aczkolwiek nieco zbyt skoczna toteż po chwili Beren i Dienna musieli zrezygnować z pląsów i usiąść. Turbadur oczywiście nie mógł sobie darować uwag w stylu "taniec z tobą, droga Dienno, to czysta przyjemność".

Taniec nie długo potem się zakończył i uczta powoli dobiegała końca. Wznoszono ostatnie toasty, wynoszonotych którzy o własnych siłach nie opuściliby karczmy...
Dienne też powoli szykowała sie do powrotu. Do gnom podbiegł jeden z wartowników i przekazał mu krótką i treściwą wiadomości:
-Pan Herhor chciałby sie z tobą zobaczyć po uczcie..

*

Refard tak siedział i siedział i siedział... Ludzie powoli zaczynali opuszczać karczmę, lecz z wnetrza dobiegały go ostatnie okrzyki i śpiewy podchmielonych biesiadników...

Beren

Beren porzegnał Diennę. Nie mógł uwierzyć, że cały wieczór spędził z jedną tylko kobietą. "Ehh... Starzeje się..." Gnom kręcił się po sali czekając na spodkanie z Herhorem. "Nareszcie coś ciekawego". Z nudów zaczą nastrajać lutnię chociaż wcale tego nie wymagała.