[D&D] Honor jest po naszej stronie !

spisz, po chwili budzisz się, wszystko jest białe jest tylkodrzewo ty i biel...

*

No więc zmierzmy się niech wygra lepszy... Po czym zaczeliscie się bić pojedynek był dosć wyrównany, Wojownik sapiąc i usmiechając sie coi jakis czas mówił "Dobrze, niezle ale do mistrza ci brakuje" Po chwili król wstał: Dość ! więc Ornapearze masz umiejętnosci ilu ludzi ci potzreba ?

zdziwiony i troche przestraszony szybko wstaje na nogi rozglądam sie na lewo nic na prawo nic w myślach mówie do sievie
-co jest do cholery?! jadło było zatrute?

Ornapear otrząsa sie po próbnym starciu. po kilku chwilach zziajany odpoiwada władcy:
-Myślę Panie, że piędziesieciu prawych szlachciców wystarczy... Oczywiscie nie jestem godny przewodzić całą wyprawą- chciałem poprostu zasuegrować takowe rozwiązanie- po czym rycerz zgiął się wpół...

Słyszysz krzyk, krzyk morderstw, za tobą stoi żołnierz wymachuje jakims dziwnym mieczem po chwili podchodzi do ciebie, usmiech się i zabija odcinając ci głowę teraz widzisz wszystko z perspektywy 3 osoby na biel upadły plamy z krwi, czujesz jakby ktos tobą szarpał, Budzisz się zlany potem przed tobą siedzi twój ojciec który patzry sie na ciebie jak na głupca i mówi: -No nareszcie nie mogłem cie dobudzić...

*

piędziesiąt ?? nie moge wziąc az tylu mozesz wziąc co najwyzej 20, ale kogo proponujesz na dowódcę ? jakis generał ? a moze JA ? w sumie to juz dawno nic nie zabiłem własnoręcznie hehehehehahahha...

-miałem dziwny sen... właściwie wizje mówie przerażonym głosem do ojca
-widzialem jak zabijał mnie człowiek mówie po krótkiej chwili zamyślenia kontunyłuje
- ojcze ja myśle że oni tez sie zbroją i idą nas szukać! i mam wrażenie że jeśli damy sie zaskoczyć możemy tego nie przeżyć

Ornapear zerknął na króla z lekkim zażenowaniem. Spróbował śmiaćsię z dowciupu, ale kwaśny usmiech nie wyszedł mu za dobrze... Cóż nasza miłość chyba ze sprawami wojskowymi nie jest na czasie..
-Wasza Miłość! Śmiem się zaprzeczyć! Za murami miasta czeka i dwa tysiące wynudzonych i spragnionych barbażyńskiej krwi zacnych kawalerów! Wątpie czy jakiś z generałów zechciałby poprowadzić wycieczki osobiście, ale...- może znajdzie się jakiś zacniejszy dowódca..

EE tam gupi sen, przez pięć minut da sie coś przysnic? łee tam, Po czym zaczął zwijać jakis ekwipunek, pakunek...

*

TY ? tyś za młooody <odpowiada z zazenowaniem> no, dobrze zgodzę sie na 30 kawalerów i to jest moje ostatnie słowo... Patrzy sie na ciebie poczym dodaje: tylko nie skomlej mi tu ze chcesz wiecej, nie jestem w humorze...

-ojcze! zaufaj mi to nie był zwykły sen wysłuchaj mnie mam taki plan
-imy w kilka osób z przodu a za nami niech idzie sporo liczniejsza grupa jesli wpadnieby w zasadzke zaatakują i zmieciemy człowieków z powierzchni ziemi a jesli nie wpadniemy to chociaż sie przejdą troche ruchu chyba im nie zaszkodzi a ostrożności nie za wiele

Ornapear zgiął się wpół i odpowiedział królowi:
-Z chęcią pójde nawet sam panie! Skoro ma to byc tylko 30 żołnierzy, czy mógłbym objąć komendę nad ową wycieczką? Bardzo mi na tym zależy! - po czym rycerz znów poczał płaszczyć się przed panem...

cóż ale to pózniej przygotowannie do takiej wyprawki nie jest łatwe <ojciec rozejzał sie dookoła> PANOWIE ! DO BRONI! OSTZRYĆ REPEROWAĆ ABY NA WIECZÓR BYŁA GOTOWA UDEZYMY W PÓŁMROKU... ale najpierw zajdziemy do głównego obozu a potem udezymy...

*

Dobrze 30 kawalerów, ty bedziesz dowodził phi... inzynier łupiący w orki i ogry... wyruszycie o 20.15 nan główny obóz barbazynski...

-słusznie, czyścić broń pwiedziałem do siebie w duczu po czym do ojca
może lepiej opracować zapasowy plan? choćby na wszelki wypadek
poczym ghroshim wrócił do ostrzenia topora

Ornapear szybko odszedł od króla. Od razu udał sie na plac. Stanął na podium przeznaczonym dla herolda. Wojownik złapał się w boki i zawołał donośnym głosem:
-JA...- i nagle urwał w pół słowe. Znowu promieniujący ból ogranął jego ciało. Wojownik przykleknął. Cierpienie zamkneło mu oczy. Jednak po paru chwilach otrząsnał się. Nie zważał na zdziwione spojrzenia tylko dokończył przemowe. TYm razem- łamanym i nie pewnem jak wtedy głosem:
-Jaśnie Oświecony Król, zwołuje wyprawę zbrojną! trzydziestu dobrze zbrojnych kawalerów, którzy zechcą wsławić sie w męstwie hartując swoje ciała w rzezi, niechaj stana tutaj o godzinie 7! Do wszystkich zainteresowanych- komendę na d wycieczką obejmie rycerz Ornapear!- wojownik zszedł z podium. Dobrze wiedział że wieść rozejdzie sie po obozie z prędkością błyskawicy, a pewnie chętnych nie zabraknie. nie tylko jemu poczynało się dłużyć w zamkniętym mieście...

Aah tam plan naszym celem jest wziac prowiant i udezyc <po czym powrócił do swych obowiazków>

*

Ludzie przypatrywali sie twemu zachowaniu i juz jakis giermek pobiegł w strone stajni to ktos poszedł do "sypialni" zobaczymy jakie beda efekty...

najczarniejsze myśli kłębią się w mojej głowie gdy kończe ostrzyć topór odstawiam go pod drzewo i ide porozmawiać z podwładnymi ojca niech na wszelki wypadek zorganizują jakieś posiłki

Wojownik wrócił na kwatery. Zaczął oporządzać pancerz, naoliwić rzemienie itd. Po za tym sprawił swoje koniowi skromny naczółek. Początkowy entuzjazm przeszedł w typowy stoicki spokój charakterystyczny dla wprawnego żołdaka...