[DnD] Syberia

Shay

Zaraz zamarznę... Ale pamiętaj po co tu przybyłaś, Shay... Aust gdyby nie ty byłabym w całkiem innym miejscu...
Z niezadowoloną miną kroczyła przed siebie. Od czasu do czasu mierzyła dwóch nowych towarzyszy.

Wędrujecie.
Jest późna jesień. Idziecie głównym traktem - kamienną, podniszczoną od lodu drogą pokrytą chlapą. Wokół was szarawa biel, parę mizernych zasp. W oddali, w dolinie po prawej majaczy zagajnik. Ciemnozielone gałęzie sosenek uginają się pod niewielkimi kupkami śniegu. Po lewej część bieli ustąpiła miejsca ciemnemu brązowi. Ostatnie dni jesieni są nadwyraz ciepłe. To zwiastuje ciężką zimę.
O ile krasnoludzka pamięć nie myliła wojownika to za góra dwie godziny, przed zmrokiem powinni dojść do osady Khard. Może uda im się wypytał o sytuacje na froncie? Kto wie co mogło się ostatnio stać?

Krogal

-Zbliżamy się do Khard. Wiem co nieco o tej osadzie... Głównie utrzymują się z drobnego handlu- w końcu podrużujemy jednym z traktów kupieckich. Roi się tam od kłusowników, awanturników i oprychów. Radzę wam poprawić rzemienie od sakiewek.... Słowa Krogala niczym miecz przecięły ciszę. Od czasu do czasu krasnolud bacznie się oglądał i miał szczerą nadzieje iż zdążą przed zmrokiem do mieściny.Podróż przez drogi północy jest niezbezpieczna za dnia, a po zmroku to istne samobójstwo.... niech Fharlanghn ma nas w swojej opiece

Shay

Shay, zacznij przyzwyczajać się do ich towarzystwa... Trochę będziesz musiała z nimi poprzebywać... Kto wie co się wydarzy...? Olmsie... Trzymaj mnie w swej opiece...
-Czyżbyś się bał ciemności? -spytała złośliwie.

Forest:

Uśmiechnął się.Mam nadzieję, że nie będe musiał nikogo karać za dotknięcie mojej sakwy.
- Kto ma się bać ciemności Shay? - spytał usmiechając się

=============
[Jeśli on pisze pochyłymi to myśli a nie mówi Razz

] - chyba

Shay

Odwróciła się w kierunku Foresta. Uśmiechnęła się i zmróżyła lekko oczy.
-Czyżbyś nie zauwarzył jak nasz mały towarzysz ogląda się nerwowo?

>> Uważasz, że ona jest na tyle głupia, aby się nie skapnąć o co chodzi? Very Happy

D <<

Krogal

-Pchi... myslicie, że JA boje się CIEMNOŚCI? Dobre sobie, he he he. -krasnolud zaczął się śmiać, po czym odchrząknął i dalej maszerował wraz z grupą. Ja Krogal mam bać się ciemności... Po prostu lubię wiedzieć co właśnie wyskoczyło mi przed ostrze toporu. Gdzie ten cholerny obóz... Krasnolud wyjął coś płaskiego, tekstura przypominającą posklejane trociny i zaczął chrupać. (dla nie wtajemniczonych tak wyglądają krasnoludzkie suchary) Jeden suchareczek, odrobina słoninki, mmm pycha Krogal z pełną gębą pieczywa wymamrotał:
-Ma ktos ochotę na sucharka ze słoninką? Mniam - i zaczął machać kawałkami prowiantu.

Forest:

- Nie dzięki - powiedział Forest patrząc z obrzydzeniem na suchara. Jak to można jeść?
I z ociąganiem zaczął wypatrywać obozu.

Nim nastał wieczór weszliście do wsi Khard.
Mieścina była niewielka, wszystkie budynki z wyjątkiem świątyni zbudowano z drewna, którego było w okolicy pod dostatkiem, mijaliście wszak niewielki zagajnik do którego odchodziła tuż przed wsią ścieżynka. W oczy rzucili wam się luddzy kupcy wypakowujący swe towary z karawany. Całego procederu doglądał odziany w wygodną kurtkę niziołek. Niejaka Maria prowadzi tu lichą gospodę. Jedyny budynek, jaki budzić może podziw to kamienna świątynia Moradina. W centrum osady stała kapliczka poświęcona Fharlanghn'owi. Jakiś podróżnik gorliwie się przy niej modlił. Po osadzie kręciło się sporo osób, w więkrzości krasnoludów. Te co bardziej obeznane z sytuacją polityczną patrzyły z nieukrywaną niechęcią na elfy. Tu jednak jest spokojnie, a życie toczy się powoli. Mało kto zdaje sobie sprawę z tego co dzieje się daleko na Północnych Rubierzach. Mało kto, nielicząc kupców i wojowników. Dla jednych wojna oznacza szansę na szybki zarobek połączoną ze sporym ryzykiem. Dla drugich możliwość wypełnienia obowiązku, zdobycia pieniędzy lub po prostu pomordowania. Słuszne okazały się słowa Krogala. W osadzie wiele było typów z jakimi nie chciałoby się spodkać sam na sam w ciemnej uliczce. Osoby zgarbione, szczelnie zakrywające twarze kapturami i szalami. Pozaznaczani bliznami opryszkowie patrzący na każdego jak na ofiarę do złupienia czy bandyci, których tu nie dosięgała sprawiedliwośc - którz by się przecież martwił o Khard? Od razu widać, że spokój w wiosce jest tylko pozorny. Widać to w oczach prostych ludzi. W oczach kobiet, lękliwie zabierających swe dzieci z drogi uzbrojonych obcych. Widać to w oczach żebraków, chowających się szybko za jakimkolwiek budynkiem... ta osada nie zazna pokoju...

Kha'sh

Kha'sh odwzajemniał każde spojrzenie w jego kierunku. W przeciwieństwie jednak do opryszków to co możnaby wyczytać z jego wyrazu twarzy brzmiało mniejwięcej tak: "Zbilż się do mnie na pół metra, a rozsmaruje cie na ścianie świątyni" (ręka, noga, mózg na ścianie ;>).
-Chodźmy do tej gospody! - wskazał ręką na szyld głoszący "U Marii" przedstwiający miskę strawy. Półork niepotrafił czytać, ale pismo obrazkowe w zupełności mu odpowiadało.

Krogal

Popieram. Szliśmy cały dzień i przydałoby się nam wygrzać strudzone kości przy kominku. Tutejsze piwo, to zapewne mętna szczyna w porównaniu z piwem mojego dziada. (tutaj na Syberii kłótnie o jakość miejscowego piwa, nie rzadko kończły się na małych potyczkach, a prawie zawsze burdą w taniej knajpie). Krogal odetchnął widząc masywne, choć surowe mury świątyni Moradina. Zapewne nie jeden z bloków pochodził z jego kamieniołomu. Kamień i jego obróbka były pasją krasnoluda. (oczywiście gdy nie zaprawiał się w boju, ćwicząc wraz ze swoim gladiatorem) Ponura dziura, najchętniej ominąłbym ją szerokim łukiem Krogal jednak wiedział, że pobyt w tej mieścinie będzie dłuższy niż kilka minut, i tak samo, że każdy kto wchodzi w towarzystwie elfów do tej wsi, może z niej wyjść bez głowy...

W gospodzie, mimo chłodu za zewnątrz panował zaduch. Wszędzie unosił się smród ciał, które żadko miały kontakt z wodą. Niemal każdy stolik zajęty, a te niezajęte prędziej można nazwać "rozwalającym się pniem" niż stolikiem. Mimo to krasnoludzica za szynkiem wydawała się zadowolona. Czego nie można było powiedzieć o dwujce gnomów jaka siedziała w kącie i uważnie obserwowała towarzystwo złożone z półorków, orków, krasnoludów, gnolli oraz sporej maści istot jakich weryfikacja może z początku sprawić problem...

Forest:

- Mam ochotę na walkę - szepnął do Shay usmiechając sie i patrząc z obrzydzeniem na tych co siedzieli w knajpie, siadając do kawałka rozpadającego sie pnia.
- Co za smród - powiedział nie obawaiając się komentarzy

Forest poczuł, że ktoś go popycha. Shay zauważyłaś, że kilka krasnoludów i półorków, niewyglądających najlepiej okrązyła was. Gnomy w rogu poruszyły się niespokojnie szykując się do wyjścia ze speluny. Maria westchnęła z rezygnacją i schowała kufle pod szynk. Paru gości uśmiechnęło się obleśnie.
-Coś ci się nie podoba gładkolicy? - do Foresta podszedł ork z sztyletem za pasem. - Co u was wszystko pachnie, ha?! Macie pachnące domki, speluny, kobity, pachnące kwiatkami gówno... - wyłamywane palce orka wydały niemile kojarzący sie dźwięk. Kojarzący się z łamaniem karku. Ork posłał ukradkwoe spojrzenie swoim towarzyszom okrążającym elfa. Gnomy szybko opuściły przybytek. Znudzeni goście nagle się ożywili.
Zaraz się zacznie...

Krogal

-Panowie, panowie spokojnie. Czyż nie widzicie, że to tylko młodzieniaszek, który ma jeszcze mleko pod nosem? Lepiej nalejcie nam trochę waszego piwa! He, słyszałem że jest najlepsze w promieniu 50 mil... Cholera, co ten tropiciel sobie wyobraża. Nie mamy czasu na burdy z tymi obszczymurami Krogal stara się uspokoić rozjuszonych napastników (Dyplomacja mod.0)