[DnD 3.0] Obrońcy Zielonego Grodu

Caleb zgramolił się z rąk barbarzyńców, by w razie co być gotowym do ucieczki. Zapewne nie znają wspólnego więc będzie musiał wykorzystać swój wrodzony wdzięk. Uprzejmie uśmiechnął się do wodza i przezronie skłonił przed nim czekając na reakcje. Na swoje szczęście dobrze zapamiętał drogę powrotną do klifu...

Barbażyńca na czele pocztu uśmiechnął się także - odkłonił sięniżej od gnoma (o ile było to tylko możliwe). Po czym odchrząkując począł mówić we wspólnym:
-Widzę że nasi bohaterzy nie znają naszego języka? Witajcie w naszych skromnych progach - reszta dzikusów uniosła topory i miecze, po czym wydała z siebie krótki okrzyk

O co chodziło z tymi których pokonaliśmy? skąd taka reakcja?
Dociekliwie pytał pół ork, doświadczenie nauczyło go że takie sytuacje moga być pułapką

Dowódca pocztu roześmiał się jowialnie:
-Spokojnie, na gadanie przyjdzie odpowiednia chwila, teraz czas na zabawę! Ta drobna utarczka nie może przeszkodzić nam w świętowaniu- dowódca ryknął i setka mężów wtórowała mu podobnym wrzaskiem. Trójka bohaterów została bardziej wepchnięta niż zaproszona na biesiadę. Dzielni mężowie zostali posadzeni przy stole w kształcie litery "u". Od razu wypełniony kubki modem pitnym - Diego nieco zdezorientowany na widok alkoholu powoli zaczynał rozumieć iż barbażyńcy chcą wynagrodzić im udział w utarczce.
-Pijmy bracia, niechaj miód i wino leją się obficie, nawet te psy nie mogą zepsuć nam ŚWIĘTA!! - tłum mężów odpowiedizał mu ryknięciem...

Holg nie tknął ani jadła ani napitków i o to samo na osobności poprosił caleba
Cała ta radość wydała sie pół orkowi co najmniej naciągana

Gdy gnom i półork stanęli troche dalej od stołów Caleb zaczał:
-Uciekamy natychmiast, czy próbujemy coś jeszcze zwinąć? I pośpieszmy się z decyzją bo diego zaraz zchleje się w trupa. Może w tym miodziku jest środek nasenny? Może chcą nas, kutfa, zgwłacić we śnie? - Caleb wzdrygnął się na samą myśl. - A może po prostu chcą nam podziękować.... może los się do mnie uśmiecha... - uśmiech gnoma ledwie pomieścił się w pyzatej twarzy.

-Niewierze w uśmiech losu, kradnij co znajdziesz. Masz 15 minut-powiedział szybko pół ork i wrócił zajmować biesiadników i powstrzymywać Diego od chlania

Diego bawił się nad wyraz dobrze - po paru kielichach rozochocił się i zaczął tańcować z kobietami barbażyńców - nie ma co, humor Holga też zaczynał się poprawiać. Tutejszy miód jest naprawdę wyborny. Tylko CAlbe od czasu do czasu poburkiwał. Biesiadnicy najwyraźniej musieli mieć spory owód do świętowania - co chwile ubijano świniaka, wtaczano nowe beczki trunków. Tylko jedna osoba siedziała posępna (za wyjątkiem Caleba) - był to rudowłosy wojownik w rogatym hełmie, odziany w pobłyskującą kolczugę. Siedział na honorowym miejscu, a jego oblicze było mocno zasępione...

Holg nie pił w obawie przed otruciem udawał dobrą zabawe by nie wzbudzić podejrzeń.
Cała sprawa wydawała się conajmniej podejrzana.

Caleb stwierdził, że widok bohatera krzątającego się wśród osobistego namiotu wodza może być dziwny, więc przyją inną taktyke. Podszedł do rudego i zaczął:
-Znasz wspólny? Czemu nie biesiadujesz? Macie naprawde przednie trunki a i wasze kobiety są... niczego sobie... Więc?

Posępny wódz spojrzał się na gnoma:
-Niziołcze nie piję, gdyż bracia, świętują moją śmierć...

Caleb zignorował pomykłę na tle rasowym. Odetnie się, gdy będzie mu to na rękę.
-Wybacz, ale nie do końca rozumiem. Czyżbyś stracił jakąś pozycję, czy honor?

W tem do zatroskanego wodza podszedł jeden z biesiadników, wyrzucił z siebie kilka słów po czym klepnął wodza w plecy:
-Świętują moją i prawdopobnie swoją śmierć... Mam zginąć za 5 dni, a więc po co przyjmować żałobę?

Caleb pomyślał "Co plemie to obyczaj, dobrze, że nie składają w ofierze gości..."
Na głos zaś powiedział:
-A można wiedzieć cóż to za powód dla którego... ekhem... będzieie w tak oryginalny sposób świętować? Harakiri?

Jakiś wojownik wymamrotał z dziwnym akcentem we wspólnym:
-Druidzi tak powiedzieli- ci którzy znali wspólny niczym maszynka przytaknęli mężowi: "Drudzi, druidzi!" - wódz tylko bardziej się zasępił...