[DnD 3.0] Obrońcy Zielonego Grodu

Sean podrapał siępo głowie:
-Może te skromne podarki wynagrodzą wam trud w walce- po chwili wokoło zakręcili się tragaże. Zaczęli znosić baranie skóry, bebechy..., suszone mięso, rogi, jakieś patyki i takie tam bzdety. Diego nerwowo oglądał sięza złotem:
-Yhhhh...-mruknął

-Eeee... takkk... - Caleb miał powarzne problemy z zachowaniem "przyjaznej" miny. - Nie możemy przyjąć tych darów... obawiam się, że... ten... są zbyt cenne i w ogóle nie mamy się jak zabrać, i tak w ogóle my już pójdziemy bo tak w ogóle mamy coś kupić tutaj... - zaczął się jąkać i ugryzł sie w język. Kto wie co ci ludzie mogą sobie pomyśleć...

-Mówiąc krótko, nie są nam potrzebne-burknął pół ork.
Wychodził z założenia, że nie warto przejmować sie zdaniem "nie-wojowników".
Nie dziwił się że inne plemie chce ich wyrąbać.

Sean wydał sięwyraźnie zakłopotany:
-Nie mamy złota, pieniądze wydaliśmy na walkę z Gruaghiem. Niestety nadaremnie... -młodzian zmierzył was spojrzeniem- Nie wyglądacie na tutejszych. Co was wygnało w nasze chłodne progi?

-W celach turystycznych oczywiście - Caleb wyszczeżył się tak by w razie czego mógł uznać to za żart - Macie cholernie piękną wyspę...

-I cholernie tchórzliwi jesteście!-niewytrzymał Holg.
Już nie mógł patrzeć na tych pseudo wojowników.
Nie mógł się zdecydować co czuje wściekłość czy zażenowanie.

Paru mężów spojrzało w kierunku Holga po czym wróciło do picia... Sean nieco się strapił po czym kontynuował:
-Wiedz że gdyby istniała jakaś nadzieja, setka toporzysk wsniosła by się wraz z okrzykiem bojowym przeciw Gruaghowi... Jednak istnieją ważniejsze rzeczy niż siła i męstwo ...prawo przodków.

-Straciliście jaja!-krzyknął oburzony Holg.
-Co pomysleli by o was wasi ojcowie i dziadowie widząc was?-kontynuował.
Holg uniósł jedno z siedzisk ustawionych przy biesiadnym stole, i roztrzaskał je ze wściekłości.
-Nieważne czy wygracie czy przegracie i tak zginiecie! Jeśli podejmiecie walke ocalicie honor-powiedział spokojniejszym tonem barbarzyńca.

"Cholera" pomyślał Caleb i powstrzymał się od gwizdnięcia. "Holg jest niezły jak się go rozeźli...". Gnom skrzyżował ręce na piersi i lekceważącym tonem oznajmił:
-Przyjacielu, nie wydaje mi się, że warto marnować na nich czas... Może już pójdziemy.. oddać się wiedzaniu. Powiadacie, że gdzie jest to miasto, jakkolwiek mu tam? - uniusł brwi.

Jeśli uznacie że chcecie żebym wam pomógł walczyć znajdziecie mnie-opryskliwie oświadczył Holg.
-A my chodźmy w końcu po ten pieprzony żagiel-ponaglił przyjaciół.

Sean słysząc wzburzone słowa Holga najwyraźniej stracił cierpliwość:
-PRAWO jest ponad honorem! Nie rozumiesz?! Zielony Gród bez dziedzica jest prawomocnie przynależny Gruaghowi! A ci przesądni durnie za bardzo ufają druidom! - Sean ciężko dysząc powoli wracał do normalnego stanu.

-Kim jesteś? wojownikiem czy pieprzonym obrońcom prawa?-wdał się w polemike Holg.
-Jedyne prawo to prawo natury, Przeżyje silniejszy walczcie albo gińcie-Lekceważąco dodał Holg.
Holg odszedł parę kroków, i powiedział Calebowi na ucho
-Ci druidzi... muszą zniknąc-grobowym tonem burknął Holg.

Caleb skrzywił się.
-A co mi do tego? Jestem tu po płutno żaglowe... po stokroć wole rzyganie na statku niż siedzenie tutaj... - oznajmił z wyraźnym zażenowaniem.

Sean słysząc słowa Caleb uśmiechnął się pod nosem:
-Jeżeli chodzi ci o plutno dla statków... NIe dostaniecie go utuaj- szelmowski uśmiech młodziana wskazywał iż ma coś w zanadrzu...- Możecie o nie pytać nawet smego Gruagha, i tak go nie dostaniecie...

Caleb przybrał minę pasa cierpiącego na zatwardzenie.
-Że co prosze? - wyciedził. Tego się nie spodziewał.