[DnD 3.0] Obrońcy Zielonego Grodu

Holg nakładając pierścień poczułsięniezwykle nieswojo. Poczuł dreszcz przeszywający jego ciało. Aura pierścienia jest niezwykle przenikliwa - ten magiczny pzredmiot musi być obdarzony niezwykłą mocą...
Ojciec Seana wyszeptał mu jeszcze parę słow:
-Mój ojciec uznał że jesteście godni zaufania. Wbrew przepowiednie druidów istnieje jeszcze szansa na uratowanie Zielonego Grodu... Jedyny dziedzic naszej osady - Alardin dostał się w ręce Władcy. I tutaj druidzi popełnili błąd... Nie przewidzieli WASZEGO nadejścia... Wystarczy że ocalić Alardina, nasi wojownicy ponownie chwycą za broń, a jeżeli bogowie dopomogą obronimy się przed najeźdźcą...

Starzec szeptnął jeszczę parę słów Seanowi:
-Jeżeli chcecie pokonać Władcy i uratować Alardina, przygotujcie się na nieziemsko trudną walkę. Władca jest potężny, igra z samymi duchami naszych ziem. Nie angażuje się on w sprawy klanów, ale stoi nad nimi wszystkimi... Jest też jeden problem- starzec soczyście splunął- będziecie musieli się skontaktować z druidami...

-Ich śmierc w czymś pomoże?-Holg zadał stanowcze pytanie?

Sean wsłuchał się w słowa ojca:
-NIE możecie walczyć z druidami! Tylko oni potrafią skontaktować siez Władcą!

Starzec jeszcze przez parę chwil obserwował oblicza poszukiwaczy przygód. PO paru minutach pierwszy raz od rozpoczęcia rozmowy rzekł bez pośrednictwa Seana:
-Nie może cie się ociągać! Czym prędzej musiscie odbić Alardin z rąk WŁADCY! - pierś starca unosiła się rytmicznie, jakgdyby pokonał dwumilowy odcinek nieustannym sprintem...

-no... to nie ma na co czekać, powiedz o mamy dokładnie zrobić-powiedział zdecydowanie holg.

Starzec odchrząknął i przekazał parę słów Seanowi:
-Tak jak ojciec powtarzał... Macie o d b i ć Alardina z szponów Władcy... Czym prędzej wyruszycie mu na spotkanie tym lepiej- Sean odebrał jeszcze pare słów i przekazał je reszcie- ojciec ubolewa nad tym, ale żeby odnaleźć Władce musicie zasięgnąć rady u Druidów- ojciec Seana na sam ten odgłos splunął na ziemie i wymamrtoał parę niezrozumiałych słów..
-Najlepiej gdybyście wyruszli tam jutro, dziś powinniście odpocząć.

*

Młodzieniec odprowadził trójkę poszukiwaczy przygód z izby ojca, do głównej sieni. Wyjął baniak i rozpoczął odlewać do czarek równe ilości cieczy:
-Wiedzcie, że nikt nigdy nie wrócił z ziem Władcy... Bynajmniej żyw.. Jeżeli chcecie mogę rozwinąć parę futer i przenocować was tutaj..
Diego pociągnął nosem, po czym opróżnił zawartość czarki. Jego twarz przeszył niespotykany dotąd grymas:
-A cóż to za świństwo?- po czym nie czekając na Seana sam dolał sobie kolejkę...

Caleb nie za bardzo kojarzył o co chodzi. W zasadzie rozumiał jedno. Jakiś barbarzyńca odciągną go od stołu zaczął gadać coś o nie wracaniu żyw i nalał jakiegoś gówna do czarki.
-Ale ło so chozi? -oznajmił plując resztami dzika przed siebie. Przełknął kęs i wytarł tłuste usta rękawem. - Holg nie mów, że się na to zgodziłeś?! - Caleb sam nie wiedział co określa mówiąc 'to' ale już wiedział, że tego nie chce...

Sean potarmosił czuprynę która niezaznała wody od wielu dni:
-Widzę że nie do końca zrozumieliście o co chodzi...- młodzian zmierzył oczyma wojowników- miód i szybkość zdarzeń mógł was nieco przyćmić. A więc wyjaśnie wam o co w tym wszystkim chodzi...
-Nad naszą wioską ciąży wielkie niebezpieczeństwo. Gruagh Czarna Blizna - kuzyn naszego wodza Fladriffa szykuje się na podbój naszych ziem. Zjednoczył się z Barbarzyńcami Północy - właśnie ich oddział rozbiliście wraz z naszymi braćmi. Właściwie moglibyśmy odeprzeć jego atak... Jest tylko jeden haczyk - druidzi, podczas swoich odpychających rytuałów, wywróżyli iż nasz wódz Fladriff zginie lada dzień. Normalnie władzę przejąłby jego syn Alardin - jednak ten dostał się do niewoli u Władcy. Gdy Zielony Gród zostanie bez przywódctwa, prawo zabroni nam na przeciwstawienie się Gruaghowi....
Jedyna nadzieja w powrocie Alardina... MUSICIE go wyzwolić!

Diego od kilku minut gapił się w natchnionego Seana. Wymamrotał parę słów, ktre zabrzmiały mniej więcej tak:
-...Dobra, dajcie mi z 50 ludzi, trochę oliwy i z 20 beczek miodu a wykurze tego ~~Władce~~ z jego nory ~~khik~~

-To jest myśl! - Caleb uniósł palec do góry. - Jednakże, nie pojmuje jednego... - skłamał - Po co mam narażać mój jędrny zadek dla Zielonego, psia jego mać, Grodu? Mi potrzeba płótna, baby i swego miejsca na ziemi!

Sean się usmiechnął:
-Mój ojciec wie jak spreparować to wasze płótno... Oczywiście możecie zostawić nas na pastwę losu i na własną ręke poszukać kogoś kto je posiada... Tak jak jużwspominałem, u nas żegluga nie jest tak rozpowszechniona jak u ludzi z południa...
Sean odczekał moment
-A więc ponownie zapytam się, czy postaracie się odbić Alardina z szponów Władcy?

-Tak, kończmy tę dysputę-odezwał sie długo milczący Holg.
-Prześpijmy sie i rano zabierzemy się do roboty, trzeba zorganizować wojsko i jakieś wyposażenie-Holg miał już jako taki pomysł jak poradzić sobie z ową sytuacją.

-Aaaaaaaa srał pies takie układy... - Caleb machnął ręką. Nie miał chyba wyjścia. Był zupełnie pewny, że w Zielonym Grodzie i jego okolicach nie znajdzie swego 'uświęconego miejsca'.... - Pokażcie nam gzie będziemy mogli odpocząć przed wyprawą... Aha, panowie, nie sądzicie, że nasz kapitan od siedmiu boleści może źle znieść tak długą rozłąkę?

Sean uśmiechnął się widząc że do Caleba wraca poczucie humoru i ...marzenia. Po paru chwilach na podłodze rozwinął 3 posłania i zajął się rozpalaniem paleniska.
-Będzie wam się tutaj dobrze spało- Sean rozpalił ogień. Płomyki zaczyły wesoło podskakiwać, rozpościerając ciepły, przytulny blask:
-Dobrej nocy, jutro czeka was parę godzin marszu, szczegółów dowiecie się rankiem- po czym młodzian opuścił większą izbę udając się na zewnątrz.

Holg szybko zasnął beztroskim snem czekając na to co przyniesie mu los