[TL1] Eridan mym bogiem

Thamiora zmroził dźwięk śmiechu kobiety, postanowił ukryć sie za barczystym orkiem.
-Co TO jest?!-powtarzał w myślach
Zimny pot zlał elfa. Czuł jakby serce miało mu wyskoczyć i zabić Duerthaka i babke naraz.

Duerthak cofnął się pół kroku:
-Jesteśmy od Starego ...to jest - wstrząśnięty ork wskazał na ciało Starego.- ..od niego. Ty jesteś Kościaną Babką?

Grom ucichł. Zerwał się ciepły wicher. Jakoś nie dodawał otuchy.
-Prawda i prawda. - powiedziała - Jesteście od tego orka a ja jestem zwana Kościaną Babką.
Zamilkła.
-Kim jest Stary?

Ork podrapał siepo łepetynie:
-Stary jest ...ee ...aa nazwijmy go Wiedźmem.. - ork nie za bardzo wiedizał co mówi, gdyż Stary twierdził iż jest znajomym Babki...

<Cahir twierdził, ze jest jej znajomym, nie Stary>

-Prawda - znów powiedziała swoje Babka. Tym razem zadzwoniła cisza, a Adie czekała na dalszą opowieść.

<zapomnialem dodać, ze Adie jest orczycą>

<zagubiłem się w wątku, ale juzwiem o co kaman>

-Cahir twierdzi iż możesz nam pomóc ..e ~~Adie~~ - ork wyczuwał jakomś groteske w łagodnym imieniu Kościanej Babki...

-Prawda. Za co? - natychmiast rzuciła Adie, nie drgając nawet. - Co mi przyjdzie jeśli wam pomoge?
Wiatr wzmógł się znów. Tym raziem był lodowaty. Drzewa wydawały się ... nieciepliwić?

Ork podrapał się intensywniej:
-Ee... nie jestem pewien czego od nas oczekujesz??

Wędrowcy poczuli na policzkach lodowate kropelki deszczu. Wiatr wiał od wschodu. Od Granicy. Krople zdawały się mrożącymi pocałunkami tych, którzy czekają wśród martwych objęć Granicy. Wschodni zefir przynosił miast orzeźwienia morowe powietrze znad bagien....
Adie czekała. Czekała, aż wędrowcy zaporponują jej coś w zamian za pomoc.

Ork coraz intensywniej myślał, po chwili zerknął na sakwy pozostałych towarzyszy..
-Myślę że złoto powinno cię zadowolić Adie, czyż nie? Mówiąc to rozsupłał sakiewkę Cahira ukazując jej zawartość...

Adie prychnęła, czy raczej charknęła na widok złota. Jej szlachetną chodź groźną twarz wykrzywił szyderczy uśmiech.
-Idzcie do wsi i nakupcie mi za to jedzenia! Złoto przyciąga rabusiów... a już wystarczy mi grobów za chatką... - Kościana Babka zdawała się bawić coraz lepiej... Desz siąpił. - Więc? Pośpieszcie się deszcz nie słuszy kościom! Moim rówierz... - znów uśmiechnęła się tajemniczo.

Ork spojrzał się na towarzyszy:
-Nie mamy większego wyboru w droge- Adie, wrócimy z dużą ilością zapasów, czy zyczysz sobie czegoś jeszcze? Jeśli nie, niech Eridan ma cię w swojej opiece...-ork zaczął powoli się obracać...

Elf dalej milcząc począł iść przed orkiem
-Dalej mam ciarki-wyszeptał
Wizerunek Kościanej Babki zrobił na nim bardzo złe wrażenie

Kahlan przystanęła i zatąpiła drogę orkowi.
-Nie możemu wracać! Nie ma czasu! Bojówka Ordena już pewnei nas śledzi a...
Adie stuknęła kijem w ziemię.
-Prawda! Widzę bojówke! 4 mężczyzn.
Zachłysnęła się.
-Kim jesteś młoda damo?
Zapytała przejęta.
Kahlan wypowiedziała kilka słów w innym języku, zapewnie się przedstawiając. Duerthak nie usłyszał ani słowa 'Kahlan' ani 'Amnel', ale może w tym języku jest inne brzmienie imion.
Adie zmrózyła oczy.
Kahlan stanęła przed nią wyprostowana. Deszcz zdawal się omijać kobiety, które nawzajem mierzyły się wzrokiem...

Ork nie wiedząc co począć mocniej chwycił miecz i zaczął szeptać słowa modlitwy, mające na celu dac mu się tura, gibkość kota, spryt sowy itp...